Ελένη Φ. Φιλιππίδου: Ο χορός στη Θράκη – Επτά υποθέσεις εργασίας

Ο χορός αποτελεί ένα σύνθετο φαινόμενο και ως εκ τούτου εντοπίζονται διάφοροι τρόποι προσέγγισης και ερμηνείας του. Κατά καιρούς έχουν πραγματοποιηθεί αρκετές διαφορετικές προσεγγίσεις στο αντικείμενο του χορού και πλέον το ενδιαφέρον των μελετητών του έχει μεταφερθεί από τον χορό ως προϊόν στα υποκείμενα της χορευτικής δράσης και στην αναζήτηση του νοήματός της. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη ενός γόνιμου διάλογου ανάμεσα στους ερευνητές του χορού και στις ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες. Έτσι, η σύγχρονη έρευνα του χορού χρησιμοποιεί εργαλεία από τους χώρους των κοινωνικών και ανθρωπιστικών επιστημών και επιχειρεί να θεμελιώσει τη σύνδεση του χορού με την κοινωνία και τον πολιτισμό. Ως εξής, διαπιστώνεται ότι, σήμερα, οι ερευνητές του χορού χρησιμοποιούν έννοιες όπως αυτές της της ταυτότητας, της πολιτικής και του επιπολιτισμού, του ελέγχου, της αλληλεπίδρασης και της επικοινωνίας, της πρακτικής του συμβόλου, του χορού ως κειμένου κ.ά.. Και αυτό διότι το κινητικό σύστημα δεν θεωρείται απλώς ένα εκτελεστικό σύστημα, αλλά είναι σε θέση να αναπαριστά ένα κινητικό λεξιλόγιο. Σε αυτό το πλαίσιο ο χορός αντιμετωπίζεται ως μια δυναμική διαδικασία και μπορεί να ιδωθεί ως ένα «δοχείο» νοήματος που είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί προκειμένου να μελετηθούν διάφορα θέματα και να δοθούν απαντήσεις σε διάφορους προβληματισμούς. Η ιδιότητά του αυτή, σύμφωνα με την εθνοχορολόγο Giurchescu, άπτεται στην πολυσημία του.

Αυτήν την πολυσημία του χορού επιχειρεί να αναδείξει το βιβλίο αυτό, μέσα από χορευτικά παραδείγματα μιας περιοχής άγνωστης για τους περισσότερους, της Θράκης.